milczeć

Poloniera

Ahoskera

• IPA: /ˈmʲilʧ̑ɛʨ̑/

Jatorria

• /Oraindik ez daukagu hitz honen jatorria. Lagun ezazu jartzen./

Aditza

milczeć  aditz burutugabea

1. isildu, mututu.

Jokabidea

  aspektu burutugabea duen milczeć aditzaren jokabidea 

		singularra			plurala
	perts.	m.	f.	n.	m.  pertsonala	m.  inpertsonala /f. / n.
infinitiboa		milczeć
orainaldia	1.	milczę			milczymy
	2.	milczysz			milczycie
	3.	milczy			milczą
lehenaldia	1.	milczałem	milczałam		milczeliśmy	milczałyśmy
	2.	milczałeś	milczałaś		milczeliście	milczałyście
	3.	milczał	milczała	milczało	milczeli	milczały
geroaldia	1.	będę milczał1	będę milczała1		będziemy milczeli1	będziemy milczały1
	2.	będziesz milczał1	będziesz milczała1		będziecie milczeli1	będziecie milczały1
	3.	będzie milczał1	będzie milczała1	będzie milczało1	będą milczeli1	będą milczały1
baldintzazkoa	1.	milczałbym	milczałabym		milczelibyśmy	milczałybyśmy
	2.	milczałbyś	milczałabyś		milczelibyście	milczałybyście
	3.	milczałby	milczałaby	milczałoby	milczeliby	milczałyby
agintera	1.	—			milczmy
	2.	milcz			milczcie
	3.	niech milczy			niech milczą
partizipio adjektibal aktiboa		milczący	milcząca	milczące	milczący	milczące
orainaldiko partizipio adberbiala		milcząc
lehenaldi inpertsonala		milczano
aditz-izena		milczenie
1   edota: będę milczeć, będziesz milczeć eta abar.

Antonimoak

1. mówić.

Hitz eratorriak

• milczenie, milczek.