karać

Poloniera

Ahoskera

• IPA: /ˈkaraʨ̑/

Jatorria

• /Oraindik ez daukagu hitz honen jatorria. Lagundu ezazu jartzen./

Aditza

karać  aditz burutugabea (burutua ukarać)

1. zigortu, punitu.

Jokabidea

  aspektu burutugabea duen karać aditzaren jokabidea 

		singularra			plurala
	perts.	m.	f.	n.	m.  pertsonala	m.  inpertsonala /f. / n.
infinitiboa		karać
orainaldia	1.	karzę			karzemy
	2.	karzesz			karzecie
	3.	karze			karzą
lehenaldia	1.	karałem	karałam		karaliśmy	karałyśmy
	2.	karałeś	karałaś		karaliście	karałyście
	3.	karał	karała	karało	karali	karały
geroaldia	1.	będę karał1	będę karała1		będziemy karali1	będziemy karały1
	2.	będziesz karał1	będziesz karała1		będziecie karali1	będziecie karały1
	3.	będzie karał1	będzie karała1	będzie karało1	będą karali1	będą karały1
baldintzazkoa	1.	karałbym	karałabym		karalibyśmy	karałybyśmy
	2.	karałbyś	karałabyś		karalibyście	karałybyście
	3.	karałby	karałaby	karałoby	karaliby	karałyby
agintera	1.	—			karzmy
	2.	karz			karzcie
	3.	niech karze			niech karzą
partizipio adjektibal aktiboa		karzący	karząca	karzące	karzący	karzące
orainaldiko partizipio adberbiala		karząc
1   edota: będę karać, będziesz karać eta abar.

Antonimoak

1. nagradzać.

Ikus, gainera

• kara, karanie, karalność, karność, karny.
• karalny, karny.
• pokarać, skarać, ukarać.